zondag, augustus 06, 2006

Vanalles.

[[ OK, dit is eigenlijk een comment op een post, en geen post op zich. Het volgende hoort eigenlijk thuis bij de comments op 'Schoonheidsideaal' van Boeddha, die daarmee enkele enorm interessante onderwerpen heeft aangekaart, vind ik. Maar aangezien de boel nogal ruim wordt en het eigenlijk over vanalles gaat (meer dan alleen maar schoonheidsidealen), gooi ik het er maar hier op. ]]
" Het viel me ook vaak op da ge dingen zei in de aard van
"zolang ze mij maar met rust laten". Dat wil ik juist "doorbreken" (doorbreken
is een groot woord).
Ik wil geen extremisme creeren, maar ik wil zijn
tegenhanger ook neutraliseren. Mss moet je je eens over die drempel zetten en
wel eens optrekken met een punker, skinhaed, gottic, emo, homo, ...(Want mss -
een mss, want ik heb niet de intentie je te beledigen, maar dat weet je wel - is
dat een beetje oppervlakkig van jouw. De oppervlakkigheid die jijzelf
veroordeelt.) "

Oei, sorry maar dit vind ik een stukje van ‘jatten en taloren’..
Om te beginnen, wat doet ‘homo’ in die rij?! Homoseksualiteit is een eigenschap, geen identiteit zoals de punkersidentiteit of de skinheadidentiteit. Men heeft de neiging om te praten over ‘de homo’ maar die bestáát niet. ‘De punker’ bijvoorbeeld, bestaat wel. De punker gedraagt zich conform, kleedt zich conform, luistert naar conforme muziek,… Je zou kunnen zeggen dat punkers zich als één identiteit gedragen (naar de buitenwereld toe welteverstaan!!). Het is mogelijk dat die punkerindividuen toch zeer uiteenlopend zijn van karakter en ook soms volledig anders denken (tenslotte blijven het au fond individuen), maar (om zich sterk te houden neem ik aan) nemen ze als ze hun huisdeur achter zich dichttrekken allemaal een standaard punkerhouding aan, met een éénduidige levensstijl en zonder veel persoonlijke inbreng.
Met homo’s is dit niet zo. Alweer, ‘dé homo’ bestaat niet. Homo’s hebben geen gedeelde dressing code, hebben geen thinking code, gaan zich niet zo intensief groeperen, hebben geen conforme politieke visie.. (klein voorbeeldje; mensen die homoseksueel zijn vindt je in alle poltieke partijen terug: liberaal, socialist, christen-democraat, … Maar skinheads bv (die zich groeperen en zo 1 identiteit vormen zoals punkers en zo) zal je enkel zien stemmen op extreem-rechts.)

(Het voorgaande is trouwens de reden waarom ik tegen sportclubs voor homoseksuelen ben en nog meer tegen dingen zoals ‘de Gay Parade’. Men gaat geaardheid, een eigenschap, gebruiken om zich als een subsoort die ressorteert onder ‘de mens’ af te zonderen. Die gedraging legt overigens een stompzinnige discordantie in de zogenaamde ‘integratiepolitiek’ van homoseksualiteit bloot. De integratie is nog niet volledig, zeker niet, homoseksualiteit is niet aanvaard genóeg. Een volledige tolerantie daaromtrent is het streefdoel, en dat is bijlange niet utopisch. Realiseerbaar, maar inspanning (beider zijde !!!) is vereist. Wanneer ik beelden zie van de Gay Parade, dan vind ik het geen wonder dat er mensen blijven bestaan die de pest hebben aan homoseksualiteit. Op die Parade zie je uitsluitend homoseksuelen die met massa’s op straat lopen, zich als beesten gedragen en allemaal oversekst rondhossen, er wordt gecopuleerd tot en met, ... En achteraf in slachtofferrol kruipen à la ‘Waarom moeten de mensen niet weten van homoseksualiteit, waarom zijn er zo veel vooroordelen over ons?’. Daar kan ik niet bij. Iemand die van oordeel is dat geaardheid een vrije aangelegenheid is en dat er geen onderscheid gemaakt mag worden tussen homo en niet-homo (en zodoende pleit voor de voltooiing van de sensibilisatie van de massa, dat is namelijk dé sleutel naar gelijkwaardigheid) – een nobele gedachte, toch? – wel, zo iemand (homo of niet, doet er absoluut niets toe) verfoeit toestanden zoals de Gay Parade…Ik verfoei ze.)


Essentie: je verwart eigenschap met identiteit. Homoseksualiteit = eigenschap. Dat het een identiteit is, dat is dé misvatting die discriminatie en kwaaddenkerij op gebied van homoseksualiteit een fundament geeft.


Met dat ‘gerust gelaten worden’ wil ik zeggen dat ik me niet inlaat met hun visie op bv. groepsvorming. Ik wéét dat het niets voor mij is om zo in een gesloten commune te zitten met een eigen thinking en dressing code. Ik weet ook wel dat veel van die gasten gewoon een pantser om zich heen dragen dat je door ze beter persoonlijk te leren kennen kan doorprikken en zo het individu in alle eerlijkheid kan verkennen. Het kan dat je dan iemand aantreft die vanbinnen net zo is als hij zich laat voorstaan, maar het kan ook dat je dan iemand ziet die bv. véél gevoeliger is als zijn imago.
Ik ken zo wel een kerel die volop into jumping is enzo. Ik weet niet tot welke strekking hij juist behoort, maar hij loopt altijd volledig in het zwart, in een zeer gesloten groepje van een man of 6. Ze hebben zo hun eigen speciale gebruiken en ideeën enz.. Als ik alleen met hem ben, kan ik soms echt wel goed met hem communiceren, dan trekt hij zijn imago eventjes uit. Maar als zijn maten erbij zijn verandert hij volledig en interesseert hij mij absoluut niet meer…


Die Hormonenkwestie:
9 jaar en al in de puberteit, dat is toch wel héél vroegrijp. Té misschien. Het feit dat de dokters op een hormonenbehandeling aansturen, wat heeft dat te maken met schoonheidsideaal? Als de dokters dat voorstellen, is het een medische ingreep ter bevordering van de gezondheid, geen esthetische ter bevordering van het voorkomen en niets dan het voorkomen. 9 jaar en in de puberteit, dat is vrij ongewoon. Misschien sukkelt uw nicht wel met haar hormonen. Dat kan nare gevolgen hebben op latere leeftijd, zo van die enorme vroegrijpheid…
De natuur zijn gang laten gaan is niet altijd de beste oplossing, hoe puur en edelmoedig dat ook mag lijken.

Tanden:
Koen, ik wil er geen tandheelkundige conferentie van maken :) Die informatie van u is tamelijk irrelevant. Ik wou alleen maar aantonen dat tanden laten rechtzetten wel een esthetische meerwaarde met zich meebrengt, maar dat het oorspronkelijk vaak een medische ingreep is. Als je voortanden enorm scheef staan, laat je die best recht zetten, anders ga je er nog veel mee sukkelen later. Dat kan je toch niet ontkennen?

Zoals je ziet, heb ikzelf al tegen het meeste "gezondigd". Dus kan het zeker
niet mijn bedoeling zijn om andere te veroordelen/ af te schrikken.

Je veroordeelt eigenlijk wel: ‘Het meer en meer bekrompen, onzekere denken van… doet een walgelijk schoonheidsideaal ontstaan.’ Je hebt het over een bekrompen, onzeker mens. Dat vind ik toch wel een veroordeling.
Je zegt dat je tegen het meeste ‘gezondigd’ hebt, dat je dus ook wel gedeeltelijk het ideaal tegemoet wil komen. Eigenlijk veroordeel je dan jezelf als bekrompen en onzeker? Dat is toch niet je bedoeling?

Ik zal je wat vertellen.
Het ”probleem” met mijn pink (je weet wel) is vrij toepasbaar. Ik heb de mogelijkheid om er iets aan te laten doen. Dan stap ik morgen bij een specialist binnen en binnen de paar dagen is dat verholpen mits een operatie. Het zou er dan mooier uitzien, uiteraard. Echter, volledig risicovrij is zo een ingreep niet. Het risico bestaat, als de zenuwbanen een probleem gaan vormen, dat ik enorm stijf wordt in die vingers, dat ik ze amper nog zal kunnen bewegen. Dat is pas vervelend.
Nu ben ik ook niet echt tevreden ermee, verre van eigenlijk, maar ik kan snel typen en speel er zelfs piano mee. Dingen die ik niet meer zou kunnen als het me wat tegenzit.
Een ingreep laten doen zou alleen maar op esthetisch vlak een verbetering kunnen betekenen, als ik zo iets doe is dat echt maar lou-ter voor het zicht. Maar toch heb ik er nog lang en grondig over nagedacht. Wie zou dat niet doen? Heeft het wat te maken met bekrompenheid? Onzekerheid? Ik weet het niet hoor.

Ik heb trouwens besloten het niet te doen, voorlopig, te risicovol.


Het geestelijke aspect rakelen we dan later nog wel eens op :)



PS; Zeg het als het uw botten begint uit te hangen he ;)

4 Comments:

At 6/8/06 19:56, Blogger rideronthestorm said...

Mja ik denk dat er betere middelen te vinden zijn om een doodvallend gesprek nieuwe leven in te blazen dan dat:p Maar het kan dienen als plan Z ;)

Enfin ik gaan’t hierbij laten, kben uitgeraasd :p Ja kblijf die onderwerpen toch interessant vinden..

Het geestelijke aspect staat in quarantaine ;)

 
At 6/8/06 23:00, Anonymous Anoniem said...

AMAI!
'k Ben 'n paar dagen niet op de blogs komen kijken, nl na m'n laatste comment, maar...
Zo'n zalig onderwerp... Volgens mij ga ik nét niet NU mjin mening uitspuwen over alles wat er tot nu toe geschreven is, maar ik beloof dat'k dat zéker zàl gaan doen. Tenzij iedereen het nu eigenlijk beu is natuurlijk :)

Xx~
Syrah

 
At 7/8/06 00:27, Blogger rideronthestorm said...

Het zijn onderwerpen die niet beu worden vind ik :) Ze zijn zo ruim..
Dusja, spuw maar uit ;)

 
At 9/8/06 00:33, Anonymous Anoniem said...

Om écht helemaal in het begin te beginnen, heb’k Boeddha’s log nog’ns zorgvuldig uitgespit. Vervolgens heb’k netjes alle comments (incluus die niet-echt-comment van Thomas, die log) gekopieerd naar Word en nétjes op ’n rijtje gezet, om ’n duidelijk overzicht te hebben, wat nu toch eindelijk het geval (ongeveer) is.

Nu ga’k proberen om niét te herhalen wat er voorheen al gezegd is (toch niet letterlijk/vrijwillig) en begin dus nu met:

“Vanaf je geboorte krijg je het schoonheidsideaal met de moedermelk binnengegoten.”

Naar mijn bescheiden mening IS er uiteindelijk geen écht schoonheids-schoonheidsideaal, als je begrijpt waarover ik het heb. Hier in België (Vlaanderen – Oost-Vlaanderen enzoverder…) heb je nu bijvoorbeeld dat standaardkleurbabygedoe, maar wist je dat dat van geméénte tot gemeente verschilt? Jongens blauw, meisjes roos, meisjes blauw, jongens roos… ’t Is allemaal één pot nat.
Vervolgens zit je niet alleen met dat kleine verschil hiér, maar hoe verder je van je eigen stad weggaat, hoe meer “hét ideaal” verschilt. Cultuur én opvoeding zorgen ervoor dat er zélfs over de dingen die jij hebt geschreven hiér binnen België kan worden gediscussieerd, langs de grenzen of gewoon in het buitenland. Neem nu de Scandinaviërs: blond, dàt zijn de meesten daar nu ‘ns kotsbeu. Daar verven ze écht gewoon allemaal hun haar, terwijl hun haarkleur hier nét wordt aanbeden (enfin, dit is overdreven, maar aangezien zoiets bij ons niet echt vaak voorkomt, valt het enorm op). Nog zo’n voorbeeld hier zijn de verschillende culturen, waaronder een groot deel richting islam etc. Zoveel diversiteit qua én fysiek én mentaal schoonheidsideaal, afhankelijk van hoe ze hun godsdienst beleven, meestal, maar evengoed eigen aan bepaalde karaktereigenschappen die mensen uit bepaalde streken nu eenmaal typeren.
Ga je nog verder van huis, veranderen de dingen nog meer… Hét cliché, nl. dat van blank, bruin, mokka of geel zegt genoeg, neen?

Over de specifieke lichaamskenmerken door Boeddha opgesomd in die lijst daar ga’k ’t wel niet meer hebben, daar is reeds veel over gezegd en waarschijnlijk zou ik ofwel énorm énorm hard beginnen muggenziften àls ik nog iets zou vinden dat nog niet genoemd is, ofwel onwetend in herhaling vallen, en daarvan heeft iedereen naar mijn bescheiden mening écht wel geen behoefte aan.

Second: De geestelijke lichaamskenmerken.
(Sorry, hier moét ik gewoon mijn mening even over kwijt, al is het reeds eerder gezegd. Excuses wanneer ik herhaal.)
1) Je moet beschikken over een normal IQ.
>> Wàt is een normaal IQ? Het gemiddelde in België ligt de laatste vrij laag ten opzichte van de andere West-Europese landen: het staat namelijk op 99.
Enerzijds wanneer je écht mentaal gehandicapt bent, valt dat natuurlijk op: de meeste mensen komen niet rechtsstreeks in aanraking met zulke problemen en weten dus ook niet hoe ermee om te gaan. Als je de beleefdheidsregels ongeveer ’n beetje kent wéét je wel dat staren onbeleefd is, maar toch… Iets “vreemds, nieuws”, daar kan je je ogen ofwel moeilijk vanaf houden, of je kan er helemààl niet mee om en kijkt steeds héél onopvallend weg. We léren er niet mee omgaan, daar ligt naar mijns inziens een groot probleem. Er zijn steeds vrijwilligers te kort voor gehandicapten-kampen, maar tenzij je in ‘speciale’ situaties terechtkomt, hoor je ook niets van dat soort dingen. Veranderen die boel!
Anderzijds heb je nog het kleine verschil ook.
Het schijnt te verbeteren naarmate men ouder wordt, en ik geloof het graag, al is het niet overal, maar in mijn jaar, in mijn (YES *rolt met ogen*) ‘leeftijdscategorie’ heb je zelfs op doorsnee scholen nog enorm onderscheid. Ik doe nu toevallig LaWi, je moet iets doen en hoewel ik me véél liever creatief bezighoud en écht graag naar KSO wou, mocht ik niet van m’n ouders (hou jullie vast) wànt het doorsnee leerinhoudniveauding was te laag, ik kon meer aan… Jawel, ze hebben gelijk: ik zou me aan de ene kant tijdens de doorsneelessen (frans, wiskunde etc.) verveeld hebben en er enorm tegenop hebben gekeken en waarschijnlijk later minder goed (kuch) geweest zijn in bepaalde talen, maar aan de andere kant…
Tussen richtingen onderling zijn er ook zo van die vervelende zaken. ’n Vriend van me (in dezelfde klas dus) diens vrienden zitten in de economie, gok ik… Telkens wanneer ‘k met hém praat, nja… Kunnen zij zogezegd niet meepraten en is het “Latijns-niveau” te hoogstaand voor hen. Ook heb je van die mensen die de sociaal technische wetenschappen of beroeps minachten. HALLO MENSHEID!
Bah.
Tot slot heb je dan nog het andere extreem: een té hoog IQ. Waarschijnlijk even lastig als mentaal gehandicapten, alhoewel de zéér zwaar gehandicapten niet écht beseffen dat men hen aanstaart. Neem nu Valerie. 80%. Het gelukkigste meisje dat ik ken.
Terwijl wanneer je IQ te hoog ligt (hier héb je gewoon gelijk, Boeddha: TE is vaak ’n ticket naar de verdoemenis, tenzij je écht écht stérk bent.) je het ook nog ‘ns beséft dat anderen jou anders dan de rest vinden, raar, ’n dikke nek, ’n strever of gewoon… Zonderling (wat ’n mooi woord eigenlijk… Helaas maakt de context waarin ik het bedoel er een marteling van).
(Voor alle duidelijkheid: met te hoog bedoel ik –denk ik- voornamelijk hoogbegaafden. Niet de ‘gewone’ maar dan de zéér hoog begaafden om niet te spreken van wat men (bah, akelig) genieën noemt (> +-175).)
Maar bon, over dàt deel kan ik lang doorgaan dus zet ik er hier maar ’n punt achter.

Uiteindelijke conclusie:
Naar mijn mening IS er gewoon geen ideaalbeeld van het IQ. Het hangt af van mens tot mens: hoe hij met andere kan omgaan en zich kan inleven en aanpassen, maar ook hoe het zit met z’n eigen IQ: Ziet men zichzelf als doorsnee, ook al behoort men volgens de ‘gemiddelden’ tot de A) lageren B) hogeren, dan zal telkens het beeld veranderen.

--------------------------

2) Ik gok dat’k over dit deeltje iets minder te zeggen heb.
Wat voorafging geldt nu opnieuw: afhankelijk van de cultuur, de opvoeding en de plaatsis ook dit ideaalbeeld anders.
De katholieke kerk zélf is (slechts ik als klein individu vind dit) nogal diépgelovig en extreem, maar al haar ‘trouwe’ aanhangers zullen dit niet zozeer vinden, gok ik. De paus en zijn aanhangers hebben waarschijnlijk hét idee dat ze de wereld moeten redden (sorry, vergeef me het dat jullie nu waarschijnlijk allemaal de plassen ironie zullen moeten opdweilen, maar ik wou ‘t ‘r nu ‘ns een keertje uitspuwen.)
maar de andere bewonders van deze aardkluit zullen waarschijnlijk wel sterk of heel wat minder sterk met hen van mening verschillen.
Zo ook met alle andere geloven (veralgemeenveralgemeen… Neen ik heb het niet tot op de bodem uitgezocht tot hoever dit klopt, maar het is gewoon niet mogelijk dat iedereen die’k ’t kan vragen hierover hetzelfde denkt.).

Voorlopig houd ik het bijvoorbeeld voor mezelf op ‘Ik geloof. (>>Nadruk op ’t PUNT<<)’ Waarin? Ga’k niet onder woorden brengen, da’s m’n punt niet. In een samenraapsel van ideeën en eigen ervaringen. Atheist is ook weer zo’n STICKER en de lijm krijg je’r nadien moeilijker af dan verwacht.
Neen, voor mij (en in onze buurten, cultuur etc. waarschijnlijk dit verschijnsel meer en meer) géén specifieke keuze. Ik heb er geen nood aan, al begrijp’k de mensen die dat wel hebben ook wel. Als die elkaar én de anderen nu ook zouden (proberen op z’n minst!) begrijpen komt dat ongeveer in orde qua verdraagzaamheid.
Maar oeps, ik had per ongeluk m’n roze bril opgezet, hij ligt weer netjes in de kast nu hoor.
Genoeg over religiën, da’s m’n ding niet als’t slechts geschreven staat.

--------------------------

3) “Je mag geen homo zijn. Tenzij je natuurlijk een jannet bent. Lesbo’s, bi’s en hetero’s zijn wel aanvaard.”

NIET dus, denk ik dan. Enfin, niet helemaal…
Eerst ’n reactie op ‘t “artikel” zelf, nl. de voorgaande geciteerde zinnen:
Gemiddelde cijfers ken ik in verband met déze stelling niet, maar in ieder geval zullen alle mensen met ’n geaardheid verschillend van hetero wél vinden dat iemand homo mag zijn. Ook zijn er toch wél al behoorlijk wat hetero’s in mijn omgeving die vinden dat het kan, al zijn er toch nog verrassend veel bizarre gedachten in omloop.

*Verhaaltje*
-Achtergrond: Ja, ik ga wél naar ’n katholieke school, ondanks m’n minachting, maar dat heeft dan wel niéts te maken met het katholiek zijn, maar met de ligging. Vandaar dus dat het vak ‘Godsdienst’ tot mijn lessenpakket behoorde.-
Op een zekere maandag in mei, geloof ik, ietwat preciezer: een maandag, het achtste lesuur nogwel, zaten we gezellig met ons allen in het godsdienstlokaal. De tafels en stoelen in ’n halve cirkel en midden in die halve cirkel (Let vooral niét op de nauwkeurigheid van de wiskundige details. Die kloppen nl. helemaal niet, maar da’s m’n punt niet.) deed een groepje tafels aan bendevorming. Doel van de les: de ene helft van de klas voert daar in het midden een discussie over een door de leerkracht gegeven onderwerp, de andere helft kijkt toe.
Dat deden we dan ook. Jammer maar helaas boeide ons het thema helemààl niet en de klas deed dan ook hetvolgende voorstel: Wat als we nu ‘ns discussieerden over de vraag of holebikoppels al dan niet kinderen mogen hebben.
Zogezegd zo gedaan en na die les kon ik vrijwel morsdood -en helemaal één met de aarde om nooit meer te reïncarneren tot mensen- vallen.
De discussie was namelijk ongeveer alsvolgt verlopen:
Hier en daar waren er mensen die ofwel nog niet helemaal aan hun eigen mening uit waren, ofwel niemand tégen zich wouden krijgen, die zeiden dat ze geen uitgesproken idee hadden. Aan de andere kant vond de kleine meerderheid dat er géén probleem zou mogen zijn bij het adopteren of eventueel in het geval van kunstmatige zwangerschappen. Hier werden wel wat nadelen van opgenoemd, maar bij deze selecte groep mensen was dit idee ‘goedgekeurd’. Jammer maar helaas, driewerf helaas vonden naar mijn mening véél te veel anderen dat dat toch helemaal niet kon: een holebikoppel met kinderen , stél je nu toch ‘ns voor! Oh nee!
Enerzijds waren kunstmatige zwangerschappen voor hen uit den boze: de natuur was er niet op voorzien dat “dat soort mense” kinderen kon krijgen, dus moesten ze daar maar mee leren leven, maar let nu op! Ze besloten wél dat heterokoppels die om de één of andere reden ook geen kinderen konden krijgen op de natuurlijke manier wél hun toevlucht zouden mogen nemen tot die manier van kinderen krijgen.
Hej, hallo! Hier geldt dan toch ook die idiote regel van de natuur, die zorgde dat deze mensen geen kinderen konden krijgen? En daarboven is alles wat nu op aarde leeft of niet leeft uit die natuur ontstaan, dus in principe heeft diezelfde natuur er ook voor gezorgd dat kunstmatige bevruchting mogelijk is!

Maar bon… Anderzijds waren sommigen het dus ook van mening dat holebikoppels geen kinderen mogen adopteren: stel je voor! Die arme kindertjes verdienen zoiets nu toch niet? Ze zullen er later toch meer worden gepest, worden uitgelachen: als je ’n verantwoord holebi bent, doe je zoiets toch niet?! Terwijl andere ‘normale’ mensen wél kinderen zouden mogen adopteren.
Maar bedenk eens dat de dag van vandaag holebikoppels enorm hard moeten vechten om kinderen te MOGEN adopteren. Als ze er dan toch in slagen, hebben ze écht gevochten voor dat kind, er reeds alles voor gedaan om het te mogen grootbrengen. Als je al zovéél moeite wil doen voor ’n kind, zal het hoogstwaarschijnlijk NIET slecht af zijn met die mensen als ouders, terwijl het bij doorsneegezinnen –al dan niet mét hond- toch, in vergelijking dan met de holebi’s, stukken makkelijker is om aan ’n adoptiekindje te geraken. Daardoor is er een veel grotere kans dat het bij mensen terechtkomt die het kind ergens toch niet… Nou, ik weet even geen woorden meer om m’n repliek af te maken maar ik gok dat jullie nu onderhand begrijpen wat ik bedoel.
Na die les bén ik doodgevallen. Het waren namelijk de mensen waarvan ik het het minst had verwacht dat ze zo stompzinnig en in tunnelzicht zouden kijken die op deze manier hadden gereageerd. Bah.
*FIN*

Zo zie je dus waarvan ik het idee haal dat holebi’s niet alleen “niet genoég” maar gewoon hele stukken NIET geaccepteerd worden op bepaalde vlakken.
Om het er dan even over te hebben dat homo’s raarder bekeken worden den lesbiennes: in het gebied van mijn persoonlijke ervaringen klopt dit niet, al kan ik niet zeggen dat ik dan zoveel studiemateriaal heb, maar toch… Ik vind niet dat je zo’n stelling kan gebruiken. Als je ervoor vecht, voor het zijn-wie-je-bent, kan je heel ver komen. Er zijn enkele homokoppels die er dapper voor uitkomen waarvan ik wéét dat door hun aanpak ivm hun omgeving ze béter worden getolereerd dan een lesbisch koppel in ongeveer dezelfde omgeving, gewoon omdat ze leven met de mentaliteit: ‘Wij zijn zo en leer ermee leven.’, meer in de sfeer van de Gay Parade toestanden en de aparte sportclubs. (Waarvan ik vind dat Thomas een heel erg groot punt heeft en ik wil er bijgevolg zelf niets meer aan toevoegen.)

--------------------------

Tot slot over het verwarren van identiteit en eigenschap… Ook hier volg ik Thomas’ mening en zou er nog ’n heel klein stukje mening-van-mezelf willen aan toevoegen.

De verwarring wordt zo goed als nooit besproken, velen weten niet eens dat die twee woorden een verschillende betekenis hebben (om het even cru te zeggen). Of dit belachelijke misverstand ooit de wereld uit zal geholpen voor de mens zelfs is uitgestorven of de aarde is verwoest, betwijfel ik ten zeerste. Als ik het zou moéten proberen zou’k zeggen: begin van JONGS af aan, leer het de kinderen op SCHOOL. Niet in theorielessen of zo van die dingen, geef hen gewoon een uur minder van’t één of ander of vervang vaste studieuren door discussiemomenten. Zoiets is echt dringend nodig, vind’k.
Leer mensen omgaan met dingen die vreemd zijn, anders dan henzelf of wat zich in hun omgeving afspeelt. Zorg ervoor dat ze hun angsten overwinnen.
Maar ach, genoeg. Alweer was m’n computerscherm rozig aan het worden. Mensen die in grote hoeveelheden samenwerken? HAHA, mop van de dag. Alleen als hun leven ervan afhangt misschien, en zelfs dan…
Mijn hier net boven vermelde ideeën die ook maar een béétje uitvoerbaar zouden zijn? Nog grappiger. Mentaliteiten veranderen zal moeilijk gaan als er ergens ’n koppigaard met érg veel overtuigingskracht of invloed tussen zit. Zoveel meer factoren spelen een rol hierin, maar voorlopig zal ik toch nog nét zoals alle andere mensen lekker ego me niét bemoeien met world peace en m’n tienerleventje netjes laten verderdruppelen.
Misschien dat ik ‘later’ ‘ooit’ me geroepen voel om het beeld van toch énkele mensen te veranderen…

Voorlopig hoop ik dat er IEMAND is die dit tot ’t einde heeft gelezen; dat zou al een lichtjes tevreden gevoel geven in verband met het idee dat’k toch iemand heb kunnen bereiken en doen nadenken met het uitspuiten van mijn mening.

Daarbij hoop’k dat de door mij niet opgemerkte mankementen in m’n relaas me niet al te kwalijk zullen worden genomen.

Eventueel… Als er iemand zin zou hebben een verdere discussie te voeren… (Ik hou zo van die dingen én ik pas graag m’n mening aan, verkrijg graag inzichten…)
Der bestaat zoiets als mail, lààt dan iets weten, post ik m’n adres hier wel even in de hoop dat’t niet helemaal zal worden misbruikt :P…

Xx~
Syrah

 

Een reactie posten

<< Home