De Ochtenden. (I)

hoofdpijn

Eerst was er die hoofdpijn. Altijd maar die ochtendhoofdpijn.
Geen druppel gedronken gisterenavond, noch de avond daarvoor, maar hoofdpijn is een conditio sine quae non de laatste dagen. Een paar maanden geleden net hetzelfde gedurende een klein weekje. Het is toen uit zichzelf weggegaan en nu hoop ik hetzelfde.
Wat is dat toch. Hoe komt het? Overdrive; denk ik te veel? Underdrive; te weinig? Waarschijnlijk te veel áán te weinig.
Aan iets kleins.
Dat is het.
Dat is ze-
ker.
Ze-
lfs een stilte..





..vreet doorheen de openingen in mijn gezicht
de hersens aan
die schijnen te kloppen en bonken als mijn hart
dat er ook maar enkel zit
wegens fysiologische doeleinden zoals bloed pompen.

Buiten pompt regen zich in het riool.
Het regent. Kijk eens aan.
Drup drup
Plets plets
Bonk bonk
Hoofdpijn.

Ik hoest
dacht me daarmee te zuiveren
netjes propertjes
rein en energiek
Maar nee
het klopt niet
of klopt het nog steeds wel?
Klop klop
Hoofdpijn.

Geen grote woorden meer
nergens voor nodig
zo overbodig
je hebt er maar enkele nodig
en net die enkele
ken ik niet
of wil ik niet kennen
durf ik niet kennen
ik ken geen taal.
ben ik taalvaardig?
ik ben een puzzelaar, dat wel.
Help;
aspirine?

Ik dacht aldoor maar
aan..
Neen, niet denken
een ezel
denkt niet
tweemaal aan dezelfde helaasheid
Ik dach.. dronk
wat water
slik slik
en maar slikken
slik slik

Slik.

Ach
Ik heb een huis om in te wonen
Iedere dag genoeg te eten
En – verwend nest –
Een intact gezin

Het geluk heeft me wel gevonden.
Nu ik haar nog vinden
En dat is dan alles


Eén ochtend was voorbij.