Year of the Cat
Year Of The Cat - Al Stewart
(De studioversie is massa’s beter dan deze liveversie. Veel beter gezongen en ook de pianostukken zijn mooier. Bovendien wordt je hier afgeleid door 7 kerels in vreemde kledij (let op de olifantenpijpen! :) ). Maar ’t is enkel om een idee te geven.)
Ik weet nog exact toen ik dit nummer voor de eerste keer hoorde.
Het was tweede nieuwjaarsdag, ongeveer 3 uur in de ochtend. De afgelopen dag had bestaan uit een resem bezoekjes en visites. De waarschuwingssignalen van mijn maag hadden het onderspit moeten delven voor mijn elementaire beleefdheid om overal een beetje zoetige rommel achter de kiezen te stouwen, en om die nederlaag was de maag behoorlijk pissig. Ik durfde me haast niet neer te leggen omdat een wraakactie een al te gerechtvaardigd manifest zou zijn. Daarom besloot ik nog het een en het ander te schrijven en ik had onderwijl nood aan wat muziek. De geringe muziek die ik had gehoord die dag was Waltzmuziek van de befaamde, jaarlijkse Wienerconcerten, en dat moest rechtgezet worden. Ik kwam terecht op Classic21, een Luxemburgs station dat eigenlijk vooral klassieke rock ten gehore brengt. Ik hield de zender aan, want men draaide ‘Army Dreamers’ van Kate Bush (nog zo’n prachtig nummer, écht), dat herinner ik me nog goed. En direct daarop volgde dus Year Of The Cat.
Ik stopte midden in een zin, had geen zin of energie meer om hem af te maken. Ik wou alleen maar luisteren. De eerste pianoakkoorden alleen al nagelden me aan de grond. Om maar niet te zwijgen van de eerste woorden die de zoetgevooisde stem van Al Stewart via een hoofdtelefoon in mijn oren fluisterde.
L’enchantement.
Tijdens een instrumentaal intermezzo, het laatste refrein voorafgaande, wist ik me los te rukken van mijn ontzetting, dacht ik na en schreef als de bliksem enkele zinsneden op zodat ik via internet de titel en artiest kon achterhalen.
De volgende dagen luisterde ik uitsluitend naar één nummer, uren aan een stuk soms.
Dát had ik nog nooit meegemaakt, dat was uniek.
Het is nu augustus. Ieder woord, ieder pianoakkoord, iedere snaartrilling, iedere saxblaas en iedere drumslag weet ik perfect te plaatsen. De manie van net na nieuwjaar was na enkele weekjes al sterk getemperd; ondertussen heb ik uiteraard al menig ander lied ‘ontdekt’ en blijf ik bijleren over muziek uit vroegere tijden. Maar Year Of The Cat beluister ik toch iedere avond/nacht voor ik ga slapen minstens één keer.
Noem het meditatie.
Er is géén nummer dat me zo kalm krijgt, zo rustig en zo vrij van agressie of frustratie.
Dit lied is van onschatbare waarde.
Gelijkaardige gevallen misschien?
(en ook uit nieuwsgierigheid; wat vind je van het nummer ? )
posted by rideronthestorm @ maandag, augustus 21, 2006
6 x bekritiseerd
6 Comments:
Er zijn mensen die zich kunnen laten meevoeren in de muziek, er tranen van in de ogen krijgen, of zoals jij er een soort meditatie van kunnen maken, wel die mensen hebben geluk. Ik hou van muziek, maar ik kan er niet met zo een mate van genieten als vele anderen. Spijtig...
Al begint het tij te keren. Muziek wordt belangrijker in mijn leven. Er is hoop.
animal
Deze liveversie blaast me niet echt van mijn sokken, maar ik vind het toch een 'aardige sound' zoals men dat soms placht te noemen.
Je hebt me wel nieuwsgierig gemaakt naar de originele versie.
Zelf ben ik de laatste tijd een beetje gehypnotiseerd door Nina Simone (vooral het overbekende en meermaals gecoverde 'feeling good'). Maar volgende week/maand kluistert een andere stem me weer aan mijn CD-speler. Geloof ik.
Ik hou zo enorm van muziek.
(ter informatie)
Dit liedje is nu niet meteen waar ik mezelf in terugvind, maar je hebt gelijk, het hééft iets. (PIANO! ^^)
De stem vind ikzelf, mmm, niet uitzonderlijk :) Maar de piano is echt wel zalig. De andere instrumenten kan ik niet over oordelen, qua originaliteit ofzo, maar bon.
Muziek, muziek... MUZIEK <3
Maar ergens moet'k animal ook wel volgen: 't was wél altijd al enorm belangrijk voor mij, geen dag zonder, maar toch kàn ik niet wat sommigen kunnen (zie comms boven).
Waar ik (momenteel) naar luister?
Gossie...
Wat het eerste in me opkomt is Switchblade Symphony. Vrij niet-clichézijnde muziek, niet passend binnen ieders smaak, vrij uitzonderlijk maar voor mij erg diepgaand.
Afhankelijk van de teksten ook enkele liedjes van Evanescence (draai niet met je ogen alsjeblieft nu :)
Ook vooral Jack Off Jill <3 en (val niet achterover, er zit enorm veel variatie binnen mijn aldannietgraaghorending.) de laatste tijd steeds meer jazz x folk.
Jazz vooral ivm de stukken die ik speel en nja, dit jaar mee geconfronteerd geweest op de muziekschool, folk eerder door de vele festivals (kuch, helemaal niet veel, ééntje om precies te zijn en dan nog 'n avond vol optredens + boombal op Gentse feesten), met als grootste voorbeelden AedO en Laïs.
Xx~
Syrah
En Tryo!!! De teksten die zoo enorm goed passen, samengaan met de muziek en omgekeerd. Die zijn echt de moeite, dat ik hen kon vergeten...
Xx~
Syrah
Isis; de studioversie is veel verzorgder, en dat komt wel ten goede..
Je moet maar ies checken :) en als je dan toch bezig bent, Army Dreamers van Kate Bush!:p
'My baby just cares for me' vind ik prachtig van haar, zo'n echt 'zweefnummer' (en met een zalig pianoarrangement:) )
Into jazzy music Soet ? :)
Ken je Jimmy Smith? Legende wat betreft organjazz.. Af en toe een wat té bombastisch orkest achter hem, maar de orgelsolo's zijn goddelijk (maar 'ge moet er voor zijn').
'The Cat' (het nummer, niet het album volledig) is 'ooooh yeah!'
PS; Jazz is voor druiven (?!) ;)
Hmm vrij speciale muzieksmaak wel Syrah..
Wist ik maar wie AedO, Tryo, Switchblade Symphony,... zijn :)
Haha :P Zoeken naar muziek is de dag van vandaag niet echt moeilijk meer hé ;)
Xx~
Syrah
Een reactie posten
<< Home